4.9.10

Every Day is Exactly the Same

Düzenli bir iş.

Düzenli bir hayat. (Benim için tabii)

Düzenli beslenme.

Düzenli bir şeyler.

Düzenli...

İşe girdiğimden beri hayatım düzenli şekilde gidiyor. Düzen kelimesini duyduğum an tedirgin olan ben, düzen içerisinde olmaktan mutlutum. İnsanlar gerçekten değişebilir mi yoksa? Hayatım boyunca hep aksini gördüm ve de yaşadım ama bu son dönemler gerçekten benim için soğuk bir duş etkisi yarattı.

Hayatım 21 yıldır hiç olmadığı kadar güzel ve mutlu şekilde devam ediyor. Birkaç eksik şey olduğunu hissediyorum ama elimdekilere bakıp "eeh, sikerler şu an mutluyum ve buna bir şey daha eklenirse kesin mutsuz olurum" deyip müzik dinlemeye devam ediyorum. Şu an optimum seviyeye ulaşmış durumdayım. Benim hayatıma yeni girecek bir şey bu optimumu bozup bambaşka yerlere çekebilir ve beni istemsizce mutsuzluğa ya da başka bir şeye çekebilir.

Dengeli olmayı öğrendim.

Düzgün olabilmeyi öğrendim.

Zamanımı adam gibi değerlendirmeyi ve dinlenmenin önemini kavradım, ki daima aylaklık yapan birisi için çok önemli bir şey bu.

Hayatıma yeni bir sayfa açtım gibi bir şey yazmak istemiyorum. O yüzden şöyle diyeceğim;

Anka Kuşu benim en iyi arkadaşımdı. Hep ona bakar ve yaptığının ne kadar zor ve de saygı duyulması gerektiği konusunu kafamda sadece uzaktan bakarak dillendirirdim. Denemeye kalkışmamın bile bana yorucu geldiğini hissediyordum o zamanlar, rutinimi değiştirmek ölümdü benim için. Ama sonrasında bir şey oldu, o en iyi arkadaşım bunu yapmamaya başlamıştı. Yok olmuştu ortadan. Etrafımda küllerinden doğan arkadaşımı görmek, ben yapmışcasına tatmin ediyordu beni. Ama tatminsiz kalmıştım o gidince. Çok acılar çektim. Hiçbir şey yapmamak için hiçbir şey yapmıyordum gene. Ama sonra bir sabah kalktığımda nedenini düşünmeden kendimi yakmıştım. Küllerden ibarettim. Böyle kalmayı düşündüm. Rahattı. Huzurlu gibiydi. Bunları ve daha fazlasını düşünürken kendimi tekrar et ve kemikten oluşmuş buldum. Kendimi yeniden buldum! Kendimi! Beni! Ah, Anka; sadece bir efsaneden ibaretsin oysa ki...

Nine Inch Nails - Everyday is Exactly the Same şarkısına ithaf edilmiş bir yazı değildi bu. Sadece feyz aldım.

6 yorum:

  1. Genelde şöyle olur;rahata alışmış insanlar zora gelince rahatın değerini anlarlar.Senin durumunda ise buna artı olarak zora gelip zorun değerini de anlamayıp sevmeyi görüyoruz.Darty'de mutlu son.

    YanıtlaSil
  2. anlayıp sevmeyi olacak.

    YanıtlaSil
  3. Darty kafası ile yazılan şeyler bunlar. Önemli olan o işten çıktıktan sonra nelerin olacağı. Düzenli hayat mı? :/

    YanıtlaSil