Gözlerimi açtığımda çok yorgundum. Neler olduğunu düşünmek dürtüsünü engelleyip, kendime gelmeye çalışıyordum. Ama başarısız oldum. Saniyelik görüntüler dia gösterisi yapıyordu zihnimde.
Neler olduğu hakkında hiç bir bilgim yoktu. Bilinçsizce başucumda ki suya yöneldim, sadece bir küçük yudum alıp; kupkuru olan ağzımın içinde fütursuzca gezinen dilimin ıslanması için. Zihnimi kontrol etmeye gayret gösterdim. Gözlerimi usulca kapadım. Simsiyah oldu bütün dünyam, sessizlik ile beraber bu kapkaranlık atmosfer, beni biraz daha sakinleştirmişti. Derin bir nefes aldım; bu sırada bütün algılarım yavaşlamıştı, kalbimin atışını milisaniyeler içinde hissediyordum, sesi bütün kulağımı kaplıyordu, saniye ibresinin sesi çok yavaşlamıştı. Bu anın tadını çıkarmaya devam ettim, bir süre. Sonra gözlerimi açtım ve herşey aynı hızına geri döndü...
Doğruldum yataktan. Neler olduğunu mantık silsilesine sokmaya çalışıyordum. Zira aklımdaki görüntüler, sonsuzluk rüyasından uyanıp tekrar uyumaktan ibaretti. Yemeği fazla kaçırmışım anlaşılan gece. Bunun verdiği rahatlık ile mutfağa gittim, 2 yıldır hiç bir şey yemiyor gibiydim. Bunun bilincine varmam ile kulaklarımın çınlaması ve yere yığılmam bir olmuştu...
duygusal pezevenk
YanıtlaSil