As Soon As Possible

Boş ulan herşey. Yapılan çabalar , akan onca göz yaşı , mahvolan onca gece... Hepsi bomboş ve yok olacak bir şey içinmiş. Belki hiç olmayan bir şey için.

Neden insanlar böyle olmak zorunda ki ? Hani tamam bu cümle çok ergen ; çok depresif bir şey ama yok abi değil ya vallahi . 2-3 irdeleme ile cidden çok doğru bir söz. Teen-Age tribi felan da değil. Hani o kadar söylenen söz ve o kadar verilen söz. Nerde ? Bunun cevabı çok basit : Hiç biri yoktu ki.!

Evet ulan yokmuş hiç biri aslında. Tamamen bir oyunun içindeymişim. Kukla oynatan adam varmış üstümde , ipleri bir o yana bir bu yana sallamış.

Bunu anladım ama , geç oldu meç oldu. İpler elimde. Ben hareket ettiriyorum kendimi.
Olmayan bir şey için ben niye üzüleyim ki ? Zaten olmamış hiç .Elimde diye hayal görmüşüm resmen.

Amk cidden ya. Amk. O kadar sinirliyim ki katlandığım şeyleri düşününce. Benim gibi sabırsız , benim gibi fevri hareket eden ; benim gibi öfkesine her daim yenik düşen bir adam ; sadece bie boşluk için kendini kontrol etmiş...

Yolumu gördüm , ışığı gördüm. Yeni bir hayalim var. Aslında hayal de değil. Yepyeni bir heyecan var önümde. Bunu görüyorum. Ne kadar çabuk olursa o kadar süepr olacak. Yalanlara yer olmadan. Harbi harbi. Ben bunu istiyordum aslında. Ve sanırım buldum...