Çok mu zor ?

Herşey çok güzel başlar , durulma sürecine girer ve yok olur. Dünya'da ki herşey böyledir , hepsi çan eğrisine benzer. Hızlanır , doruk noktasına ulaşır , ve mutlak son...

Mutlak son elbet kaçınılmazdır, ama bence o sonu geciktirmek elimizde. Evet ben buna inanıyorum. Çok sıkıldım , çok bunaldım ; ama kaybetmeyeceğim. Savaşıyorum , olduğu gibi kabullenmeye çalışıyorum. Android yaptım kendimi , nöronlarımı iletmemeye programladım ; bütün duygularımı içime atıyorum , eskiden olmadığı gibi biriyim artık. Patlamıyorum , bekliyorum , ölçüyorum , derin derin nefes alıyorum. Ama mutlak son var değil mi ? Bu kadar biriktiriyorum feci patlayacağım. Ah ne yapmalıyım ki ? Nasıl değiştirebilirim olacakları , mutlak sonu ?!? Ya da var mı böyle bir şey ? Çok zor da değil isteklerim. Normal şeyler. Ama alışmadık göttede don durmazmış. Ben tanrı değilim sanırım. Kimseyi değiştiremem , kimseye can veremem. Sanırım bir kere tanrı olduğumu düşündüm , değiştirebileceğimi sandım , bir şeye can verebileceğimi sandım. Göt üstü düştüm işte. Hala götün acıyor ha. Acısı geçmedi yani. Ama salaklık bende işte , tanrı değilsin ki sen ? Sıradan bir bünyesin , insan evladısın...


I'm not the man I was before.!